Racja, że chodziło, ale miejscami były aż nazbyt przegięte. Z drugiej strony ich humor wydawał się dość typowy dla Stillera.

Dokładnie. Te wstawki męczyły.

Tylko nie rozumiem, skąd płynęłaby główna treść filmu. Dla mnie te wstawki były cudownym ukłonem do daydreamingu, czyli jak kreatywny i abstrakcyjny potrafi być, ale jednocześnie przestrogą jak mocno stymuluję i absorbuje człowieka. I dobrze się do składa do końcowej myśli, która podpowiada, że nie warto tyle spędzać czasu w swojej głowie i lepiej przeżyć coś mniej "złożonego i interesującego", ale jednak przeżyć. Taki quality-realizm trade off. Według mnie bez tych wstawek film byłby tylko ckliwą historią o gościu co po wyrzuceniu z pracy, znikąd znajduję się na okładce men's health i wszystkie kobiety w okolicy go zechcą, bo kupił bilet do Grenladii. Przesadzili jedynie z tą wstawką jak ślizgają się po betonie, ale do przeżycia.